DOOM: Dark Ages inspirowane przez Eternal's Marauder

Kiedy reżyser Hugo Martin ujawnił, że podstawowa filozofia za Doom: The Dark Ages była „stań i walka” podczas dewelopera Xbox Direct, natychmiast zostałem urzeczony. Takie podejście wyraźnie kontrastuje z Doom Eternal , które kwitło na szybkiej, dynamicznej walce. Jednak Doom Eternal wprowadził jednego wroga, który zmusił graczy do przyjęcia mentalności „stojaku i walki” - marudera. Ten przeciwnik, jeden z najbardziej spolaryzujących wrogów w franczyzy, jest gardzony przez mnie wielu uwielbianych przeze mnie. Objawienie, że zagłada: The Dark Eges Combat zależy na reakcji na jasnozielone światła - ten sam kluczowy element pokonania marudera - złożyło moje emocje związane z grą.

Zapewniamy, że ciemne wieki nie uwięziono cię w pojedynku z wrogiem tak trudnym jak Eternal . Chociaż jest Hunter Agaddona, wyposażony w kuloodporną tarczę i śmiertelny atak kombinacji, esencja trudnych spotkań Eternal przenika całą listę wroga w ciemnych wiekach . Pojęcia stojące za marudera zostały ponownie wygrane, udoskonalone i zintegrowane z podstawową mechaniką bojową, co skutkuje bitwami, które niosą strategiczną głębokość walki o maruder bez takiego samego poziomu frustracji.

Marauder stanowi wyjątkowe wyzwanie w Doom Eternal . Zazwyczaj walka w wiecznym wiąże się z upływem areny, kamica mniejszych wrogów, jednocześnie żonglując większymi zagrożeniami. Eternal został nazwany grą zarządzania, nie tylko dla zasobów, ale do kontrolowania pola bitwy poprzez szybkość, pozycjonowanie i wybór broni. Huncwot zakłóca tę dynamiczną, wymagającą niepodzielnej uwagi, często w izolowanych bitwach. Po spotkaniu wśród innych wrogów najlepszą strategią jest unikanie ataków, wyczyszczenie obszaru, a następnie konfrontacja z nią.

Huncwot Dooma Eternala jest jednym z najbardziej kontrowersyjnych wrogów w historii FPS. |. Kredyt obrazu: oprogramowanie ID / Bethesda

Stanie nie jest tutaj kluczem; Chodzi o dominowanie na polu bitwy poprzez strategiczne pozycjonowanie. Zbyt blisko, a wybuch strzelby Maraudera jest prawie niemożliwy do uniknięcia. Zbyt daleko, a jesteś obrzucony z łatwymi uchylonymi pociskami, ale poza zasięgiem jego huśtawki topora. Sztuką jest pozostanie w słodkim miejscu, w którym spróbuje ataku topora, pozostawiając go wrażliwego podczas animacji. Jego tarcza energetyczne blokuje wszystkie inne ataki, więc musisz poczekać, aż jego oczy błysną jasnozielone, sygnalizując krótkie okno do uderzenia.

Ten błysk jasnej zieleni jest podobnie kluczowy w zagłady: ciemne wieki . Oddając hołd oryginalnej zagłady , Demony rozpuszczają zapory pocisków, w tym specjalne zielone pociski, które można sparować nową tarczą Zagłady Slayera, wysyłając je z powrotem do atakujących. Początkowo ten parry służy celowi defensywnemu, ale później, wraz z odblokowaniem systemu tarczy, staje się silnym narzędziem ofensywnym, oszałamiającymi wrogami z piorunem lub wyzwalającym działo ukierunkowane na automatyczne.

Prowadzenie pola bitew Dark Ages obejmuje szereg skoncentrowanych zaangażowania jeden na jednego z różnymi potężnymi demonami. Podczas gdy przetrwanie nie obchodzi wyłącznie na zielonych światłach, opanowanie run tarczy sprawia, że ​​parowanie kluczowym elementem twojego arsenalu. Integracja tego ze strategią bojową ujawnia wspólne korzenie między systemem parry mrocznym i bitwami Marauder Eternal . Musisz znaleźć optymalną odległość, ponieważ demony nie będą strzelać z bliskiej odległości, a następnie manewrować, aby przechwycić zielone kule, wymagając szybkiego refleksów do pomyślnego wykonania parry. To skupienie przekształca twoją podróż w serię intensywnych, indywidualnych pojedynków, ucieleśniających etos „stojaku i walki”.

Główną krytyką Maraudera było zakłócenie przepływu Dooma Eternal , zmuszając graczy do porzucenia ustalonej taktyki. Ta zmiana właśnie dlatego doceniam Maraudera: wzywa się do dostosowania się w sposób, w jaki reszta gry nie. Doom Eternal złamał normy strzelców z pierwszej osoby, a Manuder złamał te nowe zasady, przedstawiając ostateczny test. Chociaż podoba mi się to wyzwanie, rozumiem frustrację, jaką wywołała dla innych.

Chociaż łowca Agaddona może najbardziej przypominać Maraudera w ciemnych wiekach , każdy demon niesie kawałek najbardziej przerażającego wroga Eternala . |. Kredyt obrazu: oprogramowanie ID / Bethesda

Doom: The Dark Ages rozwiązuje ten problem, integrując różnorodne style bojowe z ogólną strategią bitewną. Każdy główny typ wroga ma unikalny zielony pocisk lub atak w zwarciu, wymagający różnych podejść. Na przykład Mancubus wypuszcza szerokie „ogrodzenia” energii z zielonymi „filarami”, które musisz skutecznie uniknąć. Pochwa wysyła salwy śmiertelnych sfer, zmuszając cię do rozwinięcia i przechwytywania odchylonych wierszy. Revenant szkieletowy uważnie naśladuje Manudera, pozostając niewrażliwy, dopóki nie sparkujesz zielonych czaszek wystrzelonych z wyrzutni ramion.

Z każdym demonem wymagającym wyraźnych manewrów, wprowadzenie nowych wrogów wydaje się bezproblemowe niż wstrząsające. Podczas gdy Agaddon Hunter i Komodo stanowią poważne wyzwania związane z atakami w zwarciu, jesteś dobrze przygotowany do dostosowania się do czasu ich pojawienia się. Projekt Maraudera nigdy nie był problemem; To była nieoczekiwana zmiana rozgrywki, na którą gracze nie byli gotowi. Zagłada: Dark Eges przygotowuje Cię do podobnej mechaniki, tworząc integralną część walki opartej na reakcji z całym doświadczeniem, a nie nagłym zwrotem. Ta zmiana może zmniejszyć wyzwanie w porównaniu do ścisłego czasu Maraudera, ale istota blokowania wroga, czekająca na odpowiedni moment i uderzający, gdy sygnały zielonego światła pozostaje kluczowe dla każdej walki. DOOM: The Dark Ages oferuje świeże podejście do tych koncepcji, ale pozostają one niewątpliwie związane ze spuścizną Maraudera. Stoisz i walczysz.