The South Meraung Village

ในใจกลางของป่าทึบที่ยังไม่จดที่แผนที่ Agung และ Arip ออกไปขับรถด้วยความกระหายในการผจญภัยที่ผูกมัดพวกเขาเสมอ การเดินทางครั้งล่าสุดของพวกเขาหมายถึงการเดินทางง่าย ๆ แต่โชคชะตามีแผนอื่น เมื่อดวงอาทิตย์จุ่มลงใต้ขอบฟ้า Agung เคยเป็นคนที่อยากรู้อยากเห็นเดินออกไปจากเส้นทางที่พ่ายแพ้ดึงโดยเสียงกระซิบที่น่าขนลุกที่ดูเหมือนจะเรียกเขาลึกลงไปในป่า

เมื่อปิดกั้นป่าในความมืด Arip ก็ตระหนักว่า Agung หายไป Panic จับเขา แต่ความมุ่งมั่นที่ดุเดือดที่จะพบว่าเพื่อนของเขาผลักดันเขาไปข้างหน้า มีเพียงไฟฉายที่จะเจาะความเศร้าโศก Arip สะดุดกับป้ายบอกทางโบราณที่อ่านง่ายแทบจะไม่อ่านว่า: "หมู่บ้าน Meraung ใต้"

ตำนานกระซิบของหมู่บ้าน Meraung ใต้สถานที่ปกคลุมไปด้วยความลึกลับและความกลัว ว่ากันว่าคนที่เข้ามาไม่เคยกลับมารวมตัวกันโดยความลับมืดของหมู่บ้าน กระนั้น Arip ก็รู้ว่าเขาไม่มีทางเลือกนอกจากต้องลงทุนในส่วนลึกเพื่อช่วยเหลือ Agung

เมื่อ Arip เข้าหาหมู่บ้านหมอกที่หนาวเหน็บห่อหุ้มเขาและอากาศก็หนาขึ้นด้วยกลิ่นของการสลายตัว หมู่บ้านดูเหมือนจะถูกแช่แข็งในเวลาด้วยกระท่อมที่ทรุดโทรมและเส้นทางที่รก ความเงียบที่ไม่มั่นคงนั้นแขวนหนักถูกทำลายโดยเสียงที่อยู่ห่างไกลของเสียงของ Agung เรียกร้องด้วยความทุกข์

Arip ติดตามเสียงหัวใจของเขาเต้นแรงในแต่ละขั้นตอน เขาพบว่า Agung ติดอยู่ในวงกลมของหินโบราณล้อมรอบด้วยตัวเลขผีที่สั่นไหวในและนอกการดำรงอยู่ วิญญาณดูเหมือนจะสวดมนต์เสียงของพวกเขาเป็นทำนองเพลงที่หลอกหลอนที่ส่งความสั่นสะเทือนของกระดูกสันหลังของ Arip

"Agung!" Arip ตะโกนวิ่งไปข้างหน้า แต่เมื่อเขาเข้าใกล้วงกลมสิ่งกีดขวางที่มองไม่เห็นก็หยุดเขา ดวงตาของ Agung ได้พบกับเขาเต็มไปด้วยความกลัวและความโล่งใจ

"Arip คุณต้องจากไป!" อากัวอ้อนวอนเสียงของเขาสั่นเทา "หมู่บ้านนี้ ... มันสาปแช่งวิญญาณจะไม่ปล่อยฉันไป!"

มุ่งมั่นที่จะช่วยเพื่อนของเขา Arip ค้นหาวิธีที่จะทำลายคำสาป เขาจำเรื่องราวเก่าแก่เกี่ยวกับหมู่บ้านเรื่องราวที่พูดถึงสิ่งประดิษฐ์ศักดิ์สิทธิ์ที่ซ่อนอยู่ภายในเขตแดนของมันสามารถกำจัดเวทมนตร์มืดที่ผูกพันกับวิญญาณ

เมื่อเวลาผ่านไป Arip ก็ทำการสำรวจหมู่บ้านหลบการปรากฏตัวของเงาและนำทางผ่านเขาวงกตของถนนที่ถูกลืม ในที่สุดในใจกลางหมู่บ้านเขาพบสิ่งประดิษฐ์ - เครื่องรางที่มัวหมองเต้นด้วยแสงจาง ๆ

เมื่อกลับไปที่วงกลมหิน Arip ถือ Amulet สูงขึ้นแสงที่สว่างขึ้นด้วยแต่ละวินาทีที่ผ่านไป วิญญาณดังขึ้นด้วยความเจ็บปวดรูปแบบของพวกเขาละลายในตอนกลางคืนขณะที่คำสาปอ่อนแอลง ด้วยแสงไฟสุดท้ายสิ่งกีดขวางที่แตกสลายและอากัตก็สะดุดฟรีอ้าปากค้างเพื่อหายใจ

พวกเขาหนีไปจากหมู่บ้าน Meraung ใต้พลังของพระเครื่องนำพวกเขากลับไปที่ขอบของป่าอย่างปลอดภัย ในขณะที่รุ่งอรุณพวกเขาโผล่ออกมาสั่นคลอน แต่มีชีวิตสาบานว่าจะไม่พูดถึงความน่ากลัวที่พวกเขาได้เห็น

กระนั้นในช่วงเวลาที่เงียบสงบที่ตามมา Arip ไม่สามารถสั่นคลอนความรู้สึกว่าคำสาปของหมู่บ้านได้ทิ้งเครื่องหมายลบไม่ออกทั้งคู่ และในขณะที่แสงของพระเครื่องจางหายไปเขาก็สงสัยว่าพวกเขาหลบหนีจากความเข้าใจอย่างแท้จริงหรือถ้าหมู่บ้าน Meraung ใต้จะหลอกหลอนพวกเขาตลอดไป

ภาพหน้าจอ