Taiko

Taiko Dünyasını Keşfetmek: Japon Vurmalı Çalgılar

Taiko (太鼓) çok çeşitli Japon davullarını kapsar. Bu terim genel olarak Japoncadaki herhangi bir davula atıfta bulunurken, uluslararası alanda özellikle wadaiko (和太鼓, "Japon davulları") olarak bilinen çeşitli Japon davullarını ve kumi-daiko (組太鼓, "davul seti) adı verilen topluluk Taiko davul çalma stilini belirtir. davul"). Taiko işçiliği, yapımcılar arasında önemli ölçüde farklılık gösterir; hem davul gövdesinin hem de davul kafasının hazırlanması, kullanılan tekniklere bağlı olarak muhtemelen yıllar alır.

Taiko'nin kökenleri Japon mitolojisine dayanır, ancak tarihi kayıtlar Kore ve Çin etkilerine işaret ediyor ve bu etkilerin MS 6. yüzyıl gibi erken bir tarihte ortaya çıktığını öne sürüyor. Bazıları Taiko Hindistan'daki enstrümanlara benzerlik gösteriyor. Japonya'nın Kofun dönemine (6. yüzyıl) ait arkeolojik bulgular, bu dönemde Taiko'nin varlığını daha da doğruluyor. Tarihsel rolleri iletişim, askeri uygulamalar, tiyatro eşliği, dini törenler, festivaller ve konserleri kapsayacak şekilde çeşitlidir. Çağdaş toplumda Taiko, hem Japonya içinde hem de ötesinde azınlık gruplarına yönelik toplumsal hareketlerde de önemli bir unsur haline geldi.

Çeşitli davullar çalan topluluğuyla öne çıkan Kumi-daiko, 1951'de Daihachi Oguchi'nin çabalarıyla ortaya çıktı ve Kodo gibi gruplar aracılığıyla gelişti. Hachijō-daiko gibi diğer performans stilleri de belirli Japon topluluklarından ortaya çıkmıştır. Kumi-daiko toplulukları Japonya, Amerika Birleşik Devletleri, Avustralya, Kanada, Avrupa, Tayvan ve Brezilya'da performanslarıyla dünya çapında aktiftir. Taiko performanslar çok yönlüdür; teknik ritim, form, sopa teknikleri, kıyafet ve enstrümantasyonu kapsar. Topluluklar genellikle daha küçük shime-daiko ile birlikte çeşitli fıçı şeklindeki nagadō-daiko davullarını kullanır. Pek çok grupta davulların yanı sıra vokaller, yaylı çalgılar ve nefesli çalgılar da bulunur.

Ekran görüntüsü